امیر کاوه آهنین جان : کاش در « دنیای مجازی » آدم های حقیقی باشیم

من مخاطب واقعی را همیشه ترجیح داده ام، در دنیای مجازی متاسفانه یک بیماری های عجیب و غریبی در ما افتاده است، من دوستانی را می شناسم که انواع و اقسام پیج های فیک دارند و عقده گشایی هایشان را می برند زیر صفحات دیگران خالی می کنند، دوست طرف هستند ولی با یک صفحه دیگر می روند برای او فضای منفی ایجاد می کنند، ما همکاری داشتیم که از لحاظ کاری تفاوت فاحشی با ما داشت و هر چه سعی کردیم که به ایشان بیاموزیم که سطحی که دارید کار می کنید نازل است و باید بالاتر اتفاق بیفتد، نشد و ایشان در نهایت با رفتار غیر حرفه ای کار را رها کرد و رفت و ما مجبور شدیم کار را در روزهای آخر که نزدیک به اجرا بود گردن بگیریم، همین آدم متاسفانه با ساده انگاری می رود با آی دی های فیک در صفحه تیوال ما با ادبیات خودش « ناسزاپراکنی » می کند و برای من عجیب است که فکر می کند ما نمی دانیم با این قطع همکاری دارد روی دیگرش را نشان می دهد، بنابراین فضای مجازی واقعا مجازی است و باور کردن این آدمها متاسفانه هیچ نفعی برای هیچ جایی ندارد، همه ما خیلی با دنیای مجازی گرفتار شده ایم ولی با آن موافق نیستم تا جایی که اوضاع فرهنگی ما درس شود، تا جایی که در دنیای مجازی آدم های حقیقی باشیم، از طرفی هم متاسفانه بخش تبلیغات کاملا رفته در دنیای مجازی و هر شخص یک رسانه در جیبش دارد و می تواند با همه دنیا در زمان ارتباط داشته باشد، در این دهکده جهانی امیدوارم اوضاع این دنیای مجازی هر چه سریعتر شبیه دنیای حقیقی شود تا ما آدم های بهتری شویم چون متاسفانه با هر پدیده جدیدی از لحاظ فرهنگی ما به بدترین شکلش برخورد می کنیم.

گفتگو: عباسعلی اسکتی